سنگ گرانیت یکی از دیرینه‌ترین مصالح ساختمانی است که از بیش از ۴۵۰۰ سال پیش تا امروز همراه معماری تمدن‌ها بوده—از مصر باستان تا ساخت‌وساز امروز.

 کاربرد در تمدن‌های باستان

مصریان باستان از گرانیت در ساخت اهرام (به‌ویژه سنگ‌های داخلی مانند سَرخشت و سَنف) استفاده کردند؛ برخی قطعات تا ۸۰ تن وزن داشته‌اند و از معادن آسوان حمل می‌شدند . همچنین برای ستون‌ها و تمثال‌ها در یونان و روم باستان، گرانیت انتخابی محبوب بود؛ مانند بکارگیری‌ گسترده آن در پانتئون روم .

در چین، این سنگ نماد پایداری و قدرت بود و در ساخت معابد یا بناهای تاریخی به‌طور گسترده کاربرد داشت .

 دوران رنسانس تا عصر صنعتی

در دوره رنسانس، علاقه به مصالح کلاسیک احیا شد و گرانیت به دلیل زیبایی، در معماری بناهای صومعه‌ها و قصرها استفاده شد. بعدها، با انقلاب صنعتی و فناوری‌های جدید برش، گرانیت فراگیرتر شد .

در قرن نوزدهم، با حمل‌ونقل دریایی و ریلی، گرانیت بریتانیایی از طریق بندرهایی مانند کورنوال و مسیر رودخانه تیمز به سراسر جهان صادر می‌شد و در ساخت اسکله‌ها و پل‌ها کاربرد یافت .

 معماری معاصر

امروزه ساختمان‌های شهری مدرن مانند «برج بانک چین در هنگ‌کنگ» یا مجسمه Mount Rushmore در آمریکا، همگی با استفاده هوشمندانه از گرانیت ساخته شده‌اند .

در کشورهای شمال اروپا، به‌ویژه ابردین اسکاتلند به‌خاطر استفاده گسترده گرانیت خاکستری، لقب “شهر سنگ گرانیت” گرفته است .

 نتیجه‌گیری

گرانیت با تاریخی کهن و سیری از اهرام تا برج‌های مدرن، همچنان در صدر مصالح ساختمانی قرار دارد. مقاومت، زیبایی و فرهنگ‌سازی همراه خود دارد. وقتی سنگی مانند گرانیت را انتخاب می‌کنیم، تنها یک مصالح ساختمانی نمی‌خریم، بلکه بخشی از تاریخ و هنر ساخت‌وساز را در اختیار داریم.