در چیماکورتی، مرکز مهم صنعت پرداخت گرانیت در منطقه پراکاسام هند، در روزهای اخیر نزدیک به ۲۰۰ واحد کوچک و متوسط در معرض تعطیلی بوده‌اند. این واحدها طی ۳۰–۴۰ سال گذشته سنگ خام را استخراج، پرداخت و به صادرکنندگان ارائه می‌دادند و برای بیشتر از ۲۰۰ هزار نیروی کار محلی و مهاجر اشتغال ایجاد کرده بودند. اما در ماه‌های اخیر، حدود ۲۰ شرکت بزرگ وارد حوزه پرداخت گرانیت شده‌اند.

هر یک از این شرکت‌ها با تجهیزاتی پیشرفته قادر به پردازش حدود ۱.۵ لاکه متر مکعب سنگ در ماه هستند؛ رقمی معادل مجموع عملکرد ۱۵–۲۰ واحد کوچک. این شرکت‌ها به‌صورت ماهیانه ۱۵۰–۲۰۰ کانتینر سنگ از معادن خریداری می‌کنند که باعث شده بازار انحصاری آنها شود و برجسته‌تر از واحدهای کوچک باقی بمانند. این روند با استقبال مالکان معادن روبه‌رو شده است؛ به‌طوری‌که این بزرگ‌ترین شرکت‌ها ماهانه پیش‌پرداخت‌هایی در حد ۲–۴ کرور روپیه برای تأمین سنگ انجام می‌دهند.

مالکان واحدهای کوچک می‌گویند که در برابر رقبای مجهز به فناوری‌های نوین و بدون نیاز به نیروی انسانی انبوه، شانسی ندارند. راگهونات ردی، یکی از این مالکان، اظهار داشته: «ورود این غول‌های صنعتی باعث تعطیلی ما می‌شود»، و درخواست کرده که دولت برای حمایت از این کسب‌وکارها وارد عمل شود. نمایندگان صنعت محلی هم هشدار داده‌اند که اگر دولت دخالت نکند، نه‌تنها اشتغال محلی از بین می‌رود، بلکه تنوع منابع پرداخت در این منطقه نیز کاهش خواهد یافت .

این اتفاق نمونه‌ای از تمرکز روزافزون صنعت پرداخت گرانیت است که می‌تواند صنایع کوچک را در معرض تهدید قرار دهد، مگر آنکه نهاد حاکمیتی حمایت مستقیمی ارائه دهد؛ به‌ویژه در حوزه‌هایی مانند دسترسی به ذخایر معدنی و سهمیه‌بندی تولید.